«Ο περί της Συμφωνίας Διευκόλυνσης Χρηματοδοτικής Στήριξης
(Κυρωτικός) Νόμος του 2013»
(Αρ. Φακ. 23.01.054.085-2013)
Ομιλία Βουλευτή Γιώργου Περδίκη στην Ολομέλεια της Βουλής
των Αντιπροσώπων
29 Απριλίου 2013
Κύριε
πρόεδρε,
Κυρίες
και κύριοι,
Αρχίζοντας, θα ήθελα να σας
θυμίσω, τί έλεγα απ’ αυτό το βήμα στην καθοριστική συνεδρίαση της ολομέλειας
της Βουλής στις 17 Μαΐου 2012 όταν
αποφασίσαμε ομόφωνα την κρατικοποίηση της Λαϊκής Τράπεζας:
«Η κατάληξη της σημερινής
μαραθώνιας συνεδρίας της επιτροπής Οικονομικών και της ολομέλειας, μας αφήνει
όλους με μια πικρή γεύση. Πικρή γεύση για τα όσα έχουν συμβεί και
οδήγησαν τον τόπο σε αυτή την κατάσταση, αλλά και μια πικρή γεύση για όσα θα
έρθουν. Και μια πρόβλεψη: ότι αυτά που θα έρθουν θα είναι δυσάρεστα και ακόμα
πιο δυσάρεστα από τα σημερινά.
Αισθάνομαι ότι σήμερα, ως
εκπρόσωπος του Κινήματος Οικολόγων Περιβαλλοντιστών στη Βουλή, λειτούργησα κάτω
από πίεση, κάτω από εκβιαστικά διλήμματα και με τη λογική «το μη χείρον,
βέλτιστον». Και για αυτό το «βέλτιστον» παραμένω με πολλές αμφιβολίες και
ερωτηματικά. Ο Θεός να βάλει το χέρι του».
Η
επίκληση της θεϊκής βοήθειας αποδείχθηκε μάταιη και ατελέσφορη. Για εκείνη την απόφαση η Βουλή στήθηκε στον
τοίχο και κατηγορήθηκε πολύ. Για ποιο λόγο; Γιατί δεν είχε γνώση των δεδομένων,
δεν είχε γνώση για τα 9,5 δις του ELA
στη Λαϊκή. Η απόφαση της 17ης Μαΐου 2012 δεν ήταν η μόνη που πάρθηκε
απ’ αυτή τη Βουλή, στη βάση της παραπληροφόρησης, των ασφυκτικών
χρονοδιαγραμμάτων και των εκβιασμών. Από τότε μέχρι και απόψε, από εκβιασμό σε
εκβιασμό, φτάσαμε στην πλήρη καταστροφή του χρηματοπιστωτικού τομέα, στην
υπανάπτυξη και στην ύφεση, στον ακρωτηριασμό του κοινωνικού κράτους, στους
υψηλούς δείκτες ανεργίας και στο μεγάλο χρέος.
Εμείς,
ως Οικολόγοι – ελέω Κυπριακού λαού – δεν αξιωθήκαμε να κυβερνήσουμε σ’ αυτήν τη
χώρα στα 17 χρόνια του πολιτικού μας βίου. Έχουμε λοιπόν κάθε δικαίωμα να
μιλάμε για το σπάταλο Κυπριακό κράτος, την κομματοκρατία, την αναξιοκρατία, την
ανεπάρκεια του δημόσιου τομέα. Ακόμα είχαμε τον άχαρο και καθόλου ευχάριστο για
τους πολλούς ρόλο, όλα αυτά τα χρόνια να σας υποδεικνύουμε ότι ο δρόμος της
υπερκατανάλωσης, της πολυτέλειας, της χλιδής και της σπατάλης, της ασυδοσίας
των κερδοσκόπων, της υπερανάπτυξης και των υπερκερδών, ο δρόμος της
κερδοσκοπίας και της αισχροκέρδειας του κεφαλαίου – ντόπιου και ξένου – ήταν ο
δρόμος που θα οδηγούσε αργά ή γρήγορα στην καταστροφή.
Οι
προειδοποιήσεις μας, έπεφταν σε αυτιά «μη ακουώντων». Θέλω να κρατήσετε για
λίγα λεπτά στη μνήμη σας αυτή τη διαπίστωση και την εικόνα των κυβερνόντων
που δεν θέλουν να ακούσουν τις από καιρό προειδοποιήσεις. Είναι οι «μή
ακούωντες» κυβερνώντες, και βγαίνοντας σε διάφορα μοντέλα και χρώματα.
Φτάνουμε
λοιπόν στη σημερινή μέρα, μετά τις πρόσφατες αποφάσεις του Eurogroup και την κατάληξη της συμφωνίας
Τρόικας και Κυβέρνησης σε μνημόνιο και δανειακή σύμβαση, και όταν πλέον έχει ξεκαθαρίσει το τοπίο των
προθέσεων των δανειστών μας. Δεν πρέπει να τρέφουμε ψευδαισθήσεις. Δεν έχουμε
ενώπιον μας – κυρίες και κύριοι – κάποιους απλούς δανειστές – έστω τοκογλύφους
– που επιδιώκουν να βγάλουν οικονομικό κέρδος από τους δυστυχείς δανειζόμενους
τους. Έχουμε ενώπιον μας τη Νέα Τάξη πραγμάτων. Μια επιχείρηση επιβολής νέων
νόμων στις σχέσεις μεταξύ των λαών στην Ευρώπη, μιας νέας μορφής οικονομικής
και πολιτικής δουλείας.
Ας
μην βαυκαλίζεστε κυρίες και κύριοι, ας μην παραμυθιάζεστε. Ακόμα και οι
υποστηρικτές του δρόμου του μνημονίου παραδέχονται ότι οι ήδη δυσοίωνες
προβλέψεις της Τρόικας, δεν μπορούν να περιγράψουν την σκληρή πραγματικότητα
που θα αναγκαστούμε να βιώσουμε.
Τα
επόμενα χρόνια - τα χρόνια της εφαρμογής του μνημονίου - το ακαθάριστο εθνικό
προϊόν θα συρρικνωθεί κατά 40%, το χρέος θα φτάσει στο 120% του ΑΕΠ και το
κυριότερο η ανεργία θα σκαρφαλώσει από το 6% που ήταν το 2009, στο 40% με την
ανεργία στους νέους να ξεπερνά το 50%. Ο Κυπριακός λαός θα πεινάσει. Θα ζήσει
εποχές πείνας και ανέχειας που δεν έζησε ποτέ στην πρόσφατη ιστορία του. Αυτό
είναι δεδομένο, δεν είναι πρόβλεψη. Οι νέοι μας θα μεταναστεύσουν, τα κοινωνικά
προβλήματα θα αυξηθούν, η κατήφεια και η δυστυχία θα επικρατήσουν. Ο λαός μας θα καταντήσει επαίτης,
ξεφτιλισμένος και αποσαθρωμένος οικονομικά και πολιτικά. Αλλά κυρίως ξεφτιλισμένος
ηθικά.
Θέλω να σταθώ σ’ αυτό το
τελευταίο γιατί ξέρω ότι πολλοί δεν του δίνουν την απαραίτητη σημασία.
Θυμούνται την καταστροφή του 1974 και κάνουν όνειρα για την γρήγορη οικονομική ανάκαμψη.
Όμως ξεχνάτε κυρίες και κύριοι, ότι το 1974 είπαμε «ΟΧΙ» στην Τουρκική επίθεση
πληρώνοντας το βαρύ τίμημα της άρνησης μας να υποταχθούμε. Βγήκαμε ηττημένοι
από ένα προδομένο και άνισο αγώνα αλλά ηθικά δικαιωμένοι. Γιατί δεν είχαμε
υποκύψει στους Αμερικανοβρετανικούς σχεδιασμούς και στις απαιτήσεις του Ετζεβίτ
στη διάσκεψη της Γενεύης. Τότε δεν είχε αποφασίσει το Κυπριακό Κοινοβούλιο, ότι
μπορεί η Αισέ να κάνει ανενόχλητη και δια περιπάτου τις διακοπές της στην
Κύπρο.
Το
σημερινό «ναι» της Κυπριακής Βουλής, αποτελεί την πιο μεγάλη ήττα του Κυπριακού
λαού στα 8 χιλιάδες χρόνια της ιστορίας του. Οι δημοκρατικά εκλελεγμένοι
αντιπρόσωποι του, αποδέχονται – με το πιστόλι στον κρόταφο – μια συμφωνία
υποδούλωσης, που οδηγεί στην οικονομική, κοινωνική και ηθική εξαθλίωση.
Και
για ποιό λόγο παρακαλώ; Γιατί επιλέγετε στη βάση του «το μη χείρον, βέλτιστο».
Σ’ αυτό το σημείο θα σας θυμίσω και πάλι την απόφαση της 17ης Μαΐου
του 2012, για την οποία σήμερα πολλοί μετανιώνετε και επικαλείστε άγνοια περί
των πραγματικών δεδομένων. Απόψε κυρίες και κύριοι, δεν μπορείτε να
επικαλεστείτε άγνοια περί των γεγονότων. Απόψε ξέρετε. Τα δεδομένα και οι
προβλέψεις είναι μπροστά σας – και παρά τις κρυφές και σκοτεινές γωνιές του
μνημονίου και της δανειακής σύμβασης – ξέρετε σε ποια κατάσταση οδηγείτε τον
Κυπριακό λαό.
Άλλα
εγώ αμφισβητώ βάσιμα ότι η κατάσταση που μας οδηγείτε είναι το «μη χείρον».
Είναι το χείρον. Ισχυρίζεστε ότι δεν υπάρχουν εναλλακτικές προτάσεις. Έτσι
είναι αν έτσι νομίζετε. Πάντα υπήρχαν εναλλακτικές προτάσεις, απλά έπεφταν σε
αυτιά μη ακουώντων «οι μη ακούωντες κυβερνώντες» που σας έλεγα και πιο πριν.
Εμείς ως Οικολόγοι καταθέσαμε εναλλακτικές εισηγήσεις ακόμα και την κρίσιμη και
χαοτική περίοδο μεταξύ των δύο αποφάσεων του Eurogroup.
Ας μπουν στα πρακτικά της ιστορικής αυτής συνεδρίασης, η γραπτή μας
πρόταση όπως κατατέθηκε στη σύσκεψη αρχηγών των κομμάτων υπό τον Πρόεδρο της
Δημοκρατίας στις 21 Μαρτίου 2012. Καταθέτω επίσης τα απόρρητα πρακτικά της
συνεδρίασης της Βουλής με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας τη Δευτέρα 18 Μαρτίου
πριν από το ΟΧΙ στην πρώτη απόφαση του Eurogroup (Σε εκείνη τη συνεδρίαση ήταν
παρόντες 44 βουλευτές. Έχετε ακούσει τι είχα προτείνει στον Πρόεδρο της
Δημοκρατίας). Σε αυτό το σημείο θέλω να ζητήσω από τον Πρόεδρο της Βουλής να αρθεί
το απόρρητο των πρακτικών αυτών για να ξέρουν οι πολίτες την θέση ενός εκάστου
τις κρίσιμες εκείνες ώρες.
Κάνω αυτή τη σύντομη
αναφορά στα γεγονότα που ακολούθησαν τη πρώτη απόφαση του Eurogroup – αυτή που
απέρριψε όλη η ανθρωπότητα αλλά εδώ στην Κύπρο για κάποιο μυστήριο λόγο κάποιοι
τάχα ειδικοί και επαΐοντες εξακολουθούν να υποστηρίζουν – για να σας αποδείξω
δύο απλά πράγματα:
1ον: Ότι οι
Οικολόγοι δεν αρκέστηκαν στο ΟΧΙ αλλά πρότειναν και διέξοδο, όταν άλλοι
πελαγοδρομούσαν, παλινδρομούσαν, μπουρδουκλώνονταν, αλληλοϋπονομεύονταν και
τελικά αποτύγχαναν οικτρά, οδηγώντας μας σιδηροδέσμιους στη δεύτερη απόφαση του
Eurogroup και
2ον: Ότι δεν
αρκεί να έχεις εναλλακτικές προτάσεις, πρέπει να υπάρχουν άνθρωποι να τις
ακούσουν και – το σημαντικότερο – να υπάρχουν ηγέτες να τις πιστέψουν και να
τις υλοποιήσουν διεκδικητικά. Έχω την άποψη ότι εναλλακτικοί δρόμοι πάντα
υπάρχουν, κότσια δεν έχουμε για να τους ακολουθήσουμε.
Και
σήμερα υπάρχουν προτάσεις εναλλακτικής πορείας, πέραν του μνημονίου. Τις έχουν
καταθέσει και δημόσια ομάδες επιστημόνων από την Κύπρο και το εξωτερικό π.χ. ο
καθηγητής Χαραλαμπάκης από το Πανεπιστήμιο του Κεντάκυ των ΗΠΑ, ο καθηγητής Λαπαβίτσας
ή ο καθηγητής Ανδρέας Θεοφάνους από το Πανεπιστήμιο Λευκωσίας. Κινούνται λίγο
πολύ στο ίδιο πλαίσιο, πλαίσιο στο οποίο συμφωνούν δεκάδες προσωπικότητες από
το διεθνή οικονομικό χώρο (καταθέτω σχετικά άρθρα).
Οι
εναλλακτικές αυτές προτάσεις εισηγούνται με διάφορες παραλλαγές την αποδέσμευση
από το μνημόνιο και στην ανάγκη – αν χρειαστεί – την έκδοση εθνικού νομίσματος,
ενός ας πούμε «Κυπριακού ευρώ». Προϋποθέτουν βέβαια κήρυξη των υποχρεώσεων του ELA σε «απεχθές χρέος», διότι προέκυψε μέσω
παράνομων μεθοδεύσεων και επιβλήθηκε δια πυρός και σιδήρου, το οποίο χρέος δεν
πρέπει να συνεχίσει.
Δύο
απαραίτητες σημειώσεις επί τούτου:
1ον:
Δεν μιλάμε για εναλλακτικές προτάσεις που οδηγούν στον παράδεισο αντί της
κόλασης του μνημονίου. Από οικονομικής άποψης οι προτάσεις αυτές συνεπάγονται δυσκολίες
και προβλήματα, λιτότητα, περιορισμούς, και αλλαγή του μοντέλου ανάπτυξης και
διοίκησης της χώρας. Ίσως έτσι να υπάρξει αλλαγή σ’ αυτήν τη χώρα, γιατί
αλλάζουν τα δεδομένα και προκαλείται μια ανατροπή κατεστημένων νοοτροπιών και
αντιλήψεων. Ο εκτός της Τρόικας δρόμος είναι επαναστατικός και μεταρρυθμιστικός
για την οικονομία και την κοινωνία. Γι’ αυτό θέλει κότσια. Θέλει αρετή και
τόλμη. Αντίθετα ο εντός της Τρόικας δρόμος διατηρεί τα κατεστημένα, τα οποία άλλωστε
η Τρόικα χρειάζεται για να επιβληθεί η «ομαλότητα των υποδούλων» ή η Κυπριακή «σιωπή
των αμνών». Είναι γι’ αυτό που δεν θα δείτε, στο δρόμο του μνημονίου να
πληρώνουν οι ενόχοι και να φυλακίζονται τα οικονομικά καθάρματα. Όσοι
ευθύνονται για την οικονομική καταστροφή, ανίκανοι ή αχάπαροι, θα συνεχίζουν να
χαίρονται αξιώματα (π.χ. ο Διοικητής της Κεντρικής Τράπεζας), με παχουλούς
μισθούς και επιδόματα. Θα τους βλέπετε να κυκλοφορούν ανάμεσα μας επιδεικτικά,
απολαμβάνοντας τον πλούτο και τη χλιδή, που προέκυψε από το ληστρεμένο μόχθο
του τίμιου εργαζομένου Κυπρίου. Σ’ αυτά τα οικονομικά καθάρματα – αξιότιμους
κυρίους του Κυπριακού κατεστημένου – που ανακηρύσσονται και σε ευεργέτες, στηρίχθηκε
η Τρόικα για να μας επιβάλει τους πιο σκληρούς όρους ένα πρωτοφανές μνημόνιο
γιατί είμαστε τα πειραματόζωα τους. Σ’ αυτούς και στο ανίκανο, άτολμο και
αχάπαρο πολιτικό προσωπικό θα συνεχίζει να στηρίζεται, η Τρόικα επιβάλλοντας τη
νέα κατοχή, τη νέα υποδούλωση, τη Χρεοκρατία. Όπως προκύπτει απ’ την προσεκτική
μελέτη του μνημονίου και της δανειακής σύμβασης, η εξυπηρέτηση του χρέους και ο
πολύκροτος ELA, θα είναι το πιστόλι που θα
καρφώνεται στον κρόταφο λαού και ηγεσίας για να δεχτούμε οικειοθελώς τάχα, τα
άνομα σχέδια τους και ταυτόχρονα θα αθωώνει όλους όσους ευθύνονται για την
καταστροφή. Ένας από τους λόγους που σήμερα ψηφίζω ΟΧΙ είναι γιατί το «ναι»
συνεπάγεται αθώωση των ενόχων και εφαρμογή του δόγματος «ό,τι έγινε, έγινε,
πάμε παρακάτω, ας δουλέψουμε όλοι μπλα μπλα …». Μαζί με ποιους; Μαζί με όσους
μας έφεραν το μνημόνιο, μας έφεραν τη φτώχεια και την υποδούλωση; Με αυτούς που
κρύβονται μέσα στις κρυφές λίστες των εκατομμυρίων ευρώ που διέφυγαν στο
εξωτερικό ή μαζί με τους άλλους, αυτούς που κυκλοφορούν ανάμεσα μας με δανεικές
κυβερνητικές λιμουζίνες και τώρα ξαφνικά ως αρτεμάκηδες της πολιτικής
ανακάλυψαν τον αντιλαϊκό χαρακτήρα του μνημονίου;
2ον:
Η πρόταση για το Κυπριακό ευρώ δεν συνεπάγεται αντιπαράθεση ή ακόμα χειρότερα,
έξοδο απ’ την Ευρωπαϊκή Ένωση. Δεν προτείνουμε να μετατραπούμε σε «Κούβα
της Μεσογείου» ούτε να καταφύγουμε σε επικίνδυνους ηρωισμούς. Αρκεί μια
συμφωνία συναινετικού βελούδινου διαζυγίου με την Ευρωζώνη και μια προσωρινή κατάταξη
μας σε εκείνη την κατηγορία χωρών μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης που διατηρούν
ακόμα το Εθνικό τους νόμισμα, με προοπτική επανένταξης όταν τα οικονομικά
δεδομένα το επιτρέψουν. Θυμίζω ότι σύμφωνα με τη Συνθήκη της Λισαβόνας,
που είναι νεότερη της συνθήκης προσχώρησης στην Ευρωπαϊκή Ένωση, δεν υπάρχει
καμμία δυνατότητα για αποπομπή χώρας από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Κατ’ ακρίβεια ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ
από τη Συνθήκη της Λισσαβόνας να μας διώξουν από την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Θα
μπορούσα να μιλώ για ώρες για τις εναλλακτικές προτάσεις. Όμως δεν έχω αυτήν
την πολυτέλεια χρόνου. Δεν μου επιτρέπεται να επεκταθώ γιατί δεν είναι εκεί η
ουσία: δηλαδή στις λεπτομέρειες μιας εναλλακτικής πρότασης, αλλά στον εάν
υπάρχει η τόλμη για μια τέτοια απόφαση. Και τέτοιο πράγμα είμαι σίγουρος ότι
δεν υπάρχει.
Αναπτύσσεται
μια καταστροφολογική προπαγάνδα περί χρεοκοπίας, που ποτέ δεν τεκμηριώνεται. Υπάρχουν
και τα παπαγαλάκια των μέσων ενημέρωσης που καλλιεργούν μια κουλτούρα υποταγής.
Καταγγέλλω ότι ορισμένα μέσα ενημέρωσης έχουν εξαφανίσει τη φωνή των Οικολόγων
γιατί τη θεωρούν πολύ επαναστατική φαίνεται.
Αλλά
ας πούμε ότι δεν είναι έτσι. Ας δεχθώ χάριν συζήτησης ότι από οικονομικής
άποψης θα είναι το ίδιο ίσως και χειρότερα εκτός μνημονίου. Το κάνω επίτηδες
για να περάσω στο κύριο επιχείρημα που μας κάνει εμάς ως Οικολόγους, να μην
αποδεχθούμε το δρόμο του μνημονίου.
Κοιτάξτε
κυρίες και κύριοι. Εδώ δεν είμαστε ένα οικονομικό φόρουμ που έχουμε συνέλθει
προκειμένου να εξετάσουμε θεωρητικά τις οικονομικές επιπτώσεις του μνημονίου σε
αντιπαράθεση με τους προβλεπόμενες αρνητικές επιπτώσεις μιας τολμηρής πορείας
εκτός μνημονίου. Η Κύπρος δεν είναι Αργεντινή, ούτε Ισλανδία, ούτε Ιρλανδία,
ούτε Πορτογαλία, ούτε Ισπανία, ούτε καν Ελλάδα, όχι από άποψη οικονομικών
παραμέτρων (από αυτή την άποψη ίσως να μοιάζει με κάποιες απ’ αυτές τις χώρες).
Η κύρια διαφορά της Κύπρου είναι ότι είναι μια ημικατεχόμενη χώρα, με μια ανοικτή
πληγή που λέγεται Κυπριακό και απέναντι της μια τοπική επιθετική υπερδύναμη που
λέγεται Τουρκία να επιβουλεύεται την κυριαρχία και την ελευθερία των κατοίκων
της. Επιπλέον βρισκόμαστε σε μια ταραγμένη περιοχή του κόσμου, με ένα διαρκή
πόλεμο δίπλα μας και κατά καιρούς θερμές συρράξεις, σε ένα καυτό γεωπολιτικό
σημείο του πλανήτη. Αυτή είναι η περίπτωση της Κύπρου και έτσι αντιμετωπίζεται
κι απ’ αυτούς που πήραν τις αποφάσεις στο Eurogroup,
δηλαδή ΠΟΛΙΤΙΚΑ. Είμαστε λοιπόν και
εμείς εδώ, ένα σώμα πολιτικών ανθρώπων που δεν πρέπει μόνο να μετρήσει τις
προβλεπόμενες οικονομικές επιπτώσεις και τους δείκτες από την μια ή την άλλη
επιλογή, αλλά κυρίως να εξετάσει τις ευρύτερες επιπτώσεις στα εθνικά θέματα.
Δεν
καταλαβαίνω λοιπόν γιατί δεν ακούτε. Δεν καταλαβαίνω γιατί συμπεριφέρεστε ως «μη
ακουόντες κυβερνώντες». Από παντού φτάνουν τα μηνύματα, από εχθρούς και φίλους,
από τη Δύση και την Ανατολή: Προετοιμάζεται η συνολική λύση που θα συνδέει
οικονομία, διαχείριση φυσικού αερίου και Κυπριακό. Με τον πιο απλό και
δικαιολογημένο από οικονομική άποψη επιχείρημα: Αφού δεν θα
μπορούμε να πληρώνουμε τις δόσεις μας και αφού το φυσικό αέριο είναι η
μόνη μας σωτηρία (έτσι δεν λέμε όλοι;) και αφού η μόνη προσφερότερη συνθήκη για
αξιοποίηση του είναι η συμφωνία με την Τουρκία, τότε δεν απομένει φυσικά άλλη
εναλλακτική λύση από το δεχθούμε μια λύση πακέτο που να συνδέει τριγωνικά τα
θέματα και που βεβαίως θα εξυπηρετεί τους Τουρκικούς σχεδιασμούς.
Όσοι
ισχυρίζονται ότι αν και εφόσον προκύψει κάτι τέτοιο θα αντισταθούν, πρέπει να
αναλογιστούν τις συνέπειες αυτής της άρνησης στο χρονικό σημείο ένα ή δύο
χρόνια από σήμερα, όταν δηλαδή η οικονομική εξαθλίωση, τα χρέη και η εξάρτηση
μας από τη δανειακή σύμβαση θα είναι απείρως μεγαλύτερα από τη σημερινή μας
κατάσταση. Τότε πραγματικά δεν θα υπάρχει καμμιά εναλλακτική πορεία και καμμιά
διαφυγή. Αρνείστε να δείτε εναλλακτικό δρόμο και κυρίως δεν τολμάτε ούτε
καν να τον ονειρευτείτε. Ας μην βαυκαλίζεστε λοιπόν με μελλοντικές αντιστάσεις.
Μια
παρόμοια ψευδαίσθηση που ακούω συχνά τελευταία, βασισμένη φαντάζομαι στην
πατροπαράδοτη πολλοπάητη Κυπριακή κουτοπονηριά είναι η ουτοπία της μελλοντικής
διαφυγής δηλ. «ας υπογράψουμε σήμερα και ύστερα θα τους γελάσουμε». Αυτοί που
την προπαγανδίζουν δεν έχουν διαβάσει το μνημόνιο και τη δανειακή σύμβαση. Καλό
είναι να ξέρουν ότι το μνημόνιο είναι ένας αδιέξοδος μονόδρομος χωρίς παράθυρο
διαφυγής.
Η
απόφαση θα παρθεί σήμερα. Εμείς λέμε ότι πρέπει να είναι ΟΧΙ από τη Βουλή για να
μπορεί να αποφασίσει ο λαός, αφού ενημερωθεί σωστά κι ολοκληρωμένα σε ένα
δημοψήφισμα. Η απόφαση αυτή θα είναι καθοριστική για το μέλλον και τη ζωή μας
για τις επόμενες γενεές και όχι μόνο για τη σημερινή γενιά. Δεν νομιμοποιείται
μια Κυβέρνηση, ή έστω η Βουλή, να έχουν τον τελευταίο λόγο.
Ας
μην συμπεριφερθούμε ως μωρές παρθένες και ως η εν πολλοίς αμαρτίες περιπεσούσα
Βουλή.
Γιώργος
Περδίκης
Βουλευτής
Κίνημα
Οικολόγων Περιβαλλοντιστών
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου