Τετάρτη 10 Αυγούστου 2011

Ένα καράβι


«Ένα καράβι παλιό σαπιοκάραβο» λέει το ροκ τραγουδάκι του Β. Παπακωνσταντίνου και βαράει στο background ένα χαρούμενο ταμπούρλο. Ο ρυθμός ενθουσιώδης και ανατρεπτικός. «Ο παπαγάλος θα λέει τους ξεφύγαμε» και αλέστα τα πανιά.

Γιατί κάνω έτσι την αρχή του άρθρου; Απλό. Μου θύμισε το καράβι του Παπακωνσταντίνου ο νέος υπουργός των Οικονομικών κ. Κίκης Καζαμίας, όταν εξερχόμενος – ολόγελος – από το Προεδρικό Μέγαρο τη μέρα της ορκωμοσίας του (αλλά και αργότερα μιλώντας στους υπαλλήλους του υπουργείου του), μας υπενθύμισε το αυτονόητο: «Είμαστε όλοι στο ίδιο καράβι».

Δεν μας διευκρίνισε όμως τι είδους καράβι είναι αυτό και πού πηγαίνει. Για παράδειγμα εγώ έμεινα με τα καυτά ερωτήματα στο χέρι όπως: Είναι το καράβι μας πειρατικό (όπως του Παπακωνσταντίνου) και «σηκώνει άγκυρα, ανοίγει πανιά» για περιπέτειες ηρωικές ή είναι ο Τιτανικός που έβαλε ρότα για το παγόβουνο των δημοσίων οικονομικών και – συνεπώς – τον πάτο του ωκεανού της οικονομικής κρίσης;

«Υπάρχουν θέσεις αν θέλεις κενές» τραγουδά ο Παπακωνσταντίνου στο ροκ τραγούδι του για το δικό του καράβι. Στο καράβι του κ. Καζαμία, καπετάνιος είναι ο Πρόεδρος, αξιωματικοί το υπουργικό του, πλήρωμα οι συντεχνιακοί και οι άλλοι «κοινωνικοί εταίροι» και στο αμπάρι ο λαός τραβά κουπί ή αγωνιά στα κάτεργα της κρατικής ανυποληψίας και ανικανότητας.

Σε τέτοιο καράβι – σαπιοκάραβο – και σκυλοπνίχτη, φαίνεται να έχουμε όλοι επιβιβαστεί και οι σωσίβιες λέμβοι είναι για λίγους κ. Καζαμία μου. Όσο για τη σωτηρία, δεν αρκεί να τραβά κουπί ο μεροκαματιάρης λαός στο κάτεργο, πρέπει κι ο καπετάνιος να ξέρει που τραβά. Να ξέρει να αποφεύγει τις ξέρες και τις κακοτοπιές, τη Σκύλλα και τη Χάρυβδη και όχι να πηγαίνει straight πάνω στις συμπληγάδες πέτρες (προσέξτε, όχι μέσα από τις πέτρες, ολόισια πάνω τους για να είναι βέβαιη η συντριβή).

Αλίμονο κ. Καζαμία μου. Δεν αρκεί να λέμε ότι είμαστε όλοι πάνω στο ίδιο καράβι. Πρέπει να διασφαλίσουμε ότι είμαστε στο σωστό καράβι με το σωστό καπετάνιο και στη σωστή πορεία. Αυτό είναι το ζητούμενο.

Παρασκευή 5 Αυγούστου 2011

Σπίτι με ανεμόμυλο


Ήταν μεγάλη η έκπληξη μου όταν στις 18 Ιουλίου και καθώς συνεδρίαζε η Κοινοβουλευτική Επιτροπή Εμπορίου με θέμα την ενεργειακή κρίση έφθασε στα χέρια μου μια απογοητευτική επιστολή από το Υπουργείο Εσωτερικών.

Συγκεκριμένα μετά από πολλά διαβήματα και αιτήσεις εδέησε το Υπουργείο Εσωτερικών να δώσει μια τυπική απάντηση (του είδους: «το αίτημα σας μελετείται») στο θέμα που έθετα από το 2006 και αφορά την τροποποίηση της εντολής του Υπουργείου Εσωτερικών 2/2006 η οποία απαγορεύει την τοποθέτηση μικρού οικιακού τύπου ανεμογεννήτριας σε όριο ανάπτυξης πόλης ή χωριού.

Έχω σε πολλές περιπτώσεις αποδείξει το παράλογο αυτής της απαγόρευσης. Οι αισθητικοί λόγοι που προβάλλει το Τμήμα Πολεοδομίας μπορούν να αντιμετωπιστούν με συγκεκριμένες οδηγίες που αφορούν το μέγεθος, το ύψος, την ισχύ των ανεμογεννητριών κ.ο.κ. Δώσαμε για να βοηθήσουμε το Τμήμα Πολεοδομίας, στοιχεία από άλλες χώρες οι οποίες επιτρέπουν και προωθούν την εγκατάσταση οικιακών ανεμογεννητριών (ακόμα και σε ιστορικά κέντρα πόλεων).

Εξάλλου στις Κυπριακές πόλεις οι ανεμόμυλοι δεν είναι άγνωστο στοιχείο. Ακόμα και σήμερα συναντάς πανύψηλους ανεμόμυλους μέσα στο κέντρο των πόλεων. Διερωτούμαι, γιατί τόσο ενδιαφέρον για την ένταξη των ανεμόμυλων στο περιβάλλον των Κυπριακών πόλεων ενώ την ίδια ώρα διαφημιστικές πινακίδες, κεραίες κινητής τηλεφωνίας, πομποί κλπ, τοποθετούνται σε οροφές κτιρίων χωρίς κανένα έλεγχο; Γιατί τόση εχθρότητα στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και ιδιαίτερα στις μικρές ανεμογεννήτριες;

Κι’ όλα αυτά σε μια εποχή που ψάχνουμε εναγωνίως πηγές ενέργειας για να αποκαταστήσουμε το χαμένο – λόγω των λαθών, των παραλείψεων και των κακών κυβερνητικών χειρισμών – ενεργειακό στολίδι του Βασιλικού.

Τετάρτη 3 Αυγούστου 2011

Διαφάνεια


Δεν είναι διαφάνεια ένας βουλευτής εκμεταλλευόμενος τη θέση του να διαρρέει έγγραφα σε συγκεκριμένο μέσο ενημέρωσης. Αυτό λέγεται «διαπλοκή». Κι όταν πρόκειται για τα ήδη λογοκριμένα πρακτικά της Κοινοβουλευτικής Επιτροπής Άμυνας, τότε η διαπλοκή είναι ακόμα πιο ξεκάθαρη. Γι’ αυτό άλλωστε η εφημερίδα δεν αρκέστηκε να αναφερθεί απλά στις πληροφορίες που προκύπτουν από τα πρακτικά αλλά προχώρησε στην προκλητική δημοσίευση φωτοαντιγράφων τους.

Το έχω προσέξει. Όταν ένα έγγραφο δεν λέει και πολλά πράγματα αλλά εντούτοις χαρακτηρίζεται ως «απόρρητο» σχεδόν πάντα το βλέπουμε φωτοτυπία σε εφημερίδα ή φωτογραφία στην τηλεόραση. Γιατί; Γιατί απλούστατα γίνεται είδηση όχι το περιεχόμενο του εγγράφου αλλά η κατοχή του από το μέσο ενημέρωσης δηλαδή η διαρροή.

Έτσι έγινε και στην περίπτωση των «απορρήτων» πρακτικών της Κοινοβουλευτικής Επιτροπής Άμυνας για το δολοφονικό ατύχημα στο Μαρί. Όσα γράφονται στα πρακτικά είχαν λίγο πολύ δει το φως της δημοσιότητας τις προηγούμενες μέρες. Ελάχιστα ως καθόλου μπορούσαν να χαρακτηριστούν ως καθαρόαιμη είδηση ή αποκλειστικότητα.

Γι’ αυτό η δημοσίευση των εγγράφων δεν προκάλεσε καμμία συζήτηση επί της ουσίας. Θυμηθείτε ότι λίγες μέρες πριν η παρουσίαση των πρακτικών της συνεδρίαση της του Φεβρουαρίου προκάλεσε έκρηξη ενδιαφέροντος, συζητήσεις, κόντρες κλπ. Στην περίπτωση της διαρροής των πρακτικών της Κοινοβουλευτικής Επιτροπής Άμυνας αντί να συζητείται το περιεχόμενο τους (που ήταν ούτως ή άλλως γνωστό) συζητείται το γεγονός της διαρροής.

Στήθηκε ολόκληρο θέμα, έγιναν δεκάδες δηλώσεις και δημιουργήθηκαν προσβλητικές εντυπώσεις για τη Βουλή των Αντιπροσώπων και για βουλευτές. Ανοησίες. Σε μια εποχή που ο κόσμος – ο κάθε πολίτης – αγωνιά και διψά για δικαιοσύνη, ορισμένοι (βουλευτές, εφημερίδες, δημοσιογράφοι) ανέδειξαν σε μείζον θέμα την επιλεκτική διαρροή, ασήμαντης σημασίας εγγράφων τα οποία κάποιοι (κακώς) χαρακτήρισαν «απόρρητα». Αν δεν είχαν χαρακτηριστεί «απόρρητα», πάω στοίχημα αν θέλετε ότι ούτε η εφημερίδα θα ενδιαφερόταν, αλλά ούτε ο διαρροέας θα έκανε τον κόπο να τα παραδώσει.

Ορισμένοι βέβαια εκμεταλλεύτηκαν το γεγονός για να συνεχίσουν ένα συκοφαντικό έργο που ξεκίνησαν από χρόνια σε βάρος ανθρώπων που αφού δεν έχουν τίποτα να τους προσάψουν (το ’74 ήταν 12 χρονών, σε σκάνδαλα δεν έχουν εμπλακεί, σε βρώμικα παιχνίδια διαπλοκής και εξουσίας δεν παίζουν κλπ) βρίσκουν μόνη και εύκολη την κατηγορία του «μη σοβαρού» και «αναρχικού». Ποντάρουν στον έμφυτο και γονιδιακό συντηρητισμό των Κυπρίων και σε μια σειρά από διαγνωσμένες κοινωνικές αναπηρίες που χαρακτηρίζουν τον μέσο Κύπριο. Σε ότι με αφορά τους απαντώ «καλύτερα να σε κατηγορούν κάποιοι για μη σοβαρό και διαρροέα εγγράφων του σοβαρού συστήματος παρά να σε κατηγορεί ένας ολόκληρος λαός στα σοβαρά για φόνο».

Υ.Γ.: Οδηγώντας για την τελευταία συνεδρίαση της Κοινοβουλευτικής Επιτροπής Άμυνας, όπου οι βουλευτές ανάλωσαν τον πολύτιμο τους χρόνο στο πώς θα σταμπάρουν τα έγγραφα τους για να μην διαρρέουν, άκουσα από το ραδιόφωνο ότι στην Αίγυπτο έστησαν γιγάντια οθόνη για να παρακολουθεί ο αγράμματος λαός απευθείας τη δίκη του δικτάτορα Μουμπάρακ. Φαίνεται ότι η διαφάνεια παρέκαμψε την Κύπρο και πήγε στης Ανατολής τα μέρη, απευθείας.


Γιώργος Περδίκης
Βουλευτής
Κινήματος Οικολόγων Περιβαλλοντιστών