Παρασκευή 15 Οκτωβρίου 2010

Άδικη και προσβλητική η προεδρική κατσάδα κατά των κατοίκων Τηλλυρίας


Δήλωση Γιώργου Περδίκη

Παρακολούθησα με ιδιαίτερη λύπη και απογοήτευση τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας να κατσαδιάζει τους συμπατριώτες μου κατοίκους της Τηλλυρίας επειδή έθεσαν κατά την χθεσινή επίσκεψη του στον Κάτω Πύργο, τα δικαιολογημένα τους αιτήματα, πολλά από τα οποία αποτελούν μέρος προηγούμενων συμφωνηθέντων με το κατοχικό καθεστώς, τα οποία ουδέποτε εφαρμόστηκαν (για παράδειγμα, η απρόσκοπτη διέλευση των ασθενοφόρων αποτελεί συμφωνία μεταξύ Ταλάτ – Χριστόφια).

Όσον αφορά το αίτημα της διάνοιξης των οδοφραγμάτων Κοκκίνων και την αποστρατικοποίηση του στρατιωτικού θύλακα, υπενθυμίζω ότι ήταν από την αρχή (2003) μέρος των αιτημάτων των Ελληνοκύπριων και Τουρκοκύπριων κατοίκων της Τηλλυρίας. Δεν είναι καινούργιο αίτημα. Κατ’ ακρίβειαν ο Λιμνίτης έκλεισε για τους Ελληνοκύπριους το 1974 ενώ τα Κόκκινα από το 1963. Όταν λέμε για 46χρονη απομόνωση εννοούμε και τα οδοφράγματα Κοκκίνων. Άλλωστε εμείς ξέρουμε η Τηλλυρία αναπνέει με δύο πνεύμονες. Ο ένας είναι η πρωτεύουσα Λευκωσία και ο άλλος η επαρχία και η πόλη της Πάφου.

Τέλος, θέλω να υπενθυμίσω ότι το θέμα της διευθέτησης της διέλευσης των εμπορευμάτων και των αγροτικών προϊόντων δεν τέθηκε μόλις χθες. Ήταν εκεί από την αρχή της έναρξης των διαπραγματεύσεων για τη διάνοιξη του οδοφράγματος. Τώρα, γιατί τόσους μήνες (και χρόνια) δεν έγιναν ποτέ οι αναγκαίες ενέργειες για τροποποίηση του κανονισμού της Πράσινης Γραμμής, μόνο ο Πρόεδρος μπορεί να το εξηγήσει.

Επίσης ο κύριος Πρόεδρος οφείλει να μας εξηγήσει γιατί το οδόφραγμα λειτουργεί με αποσπασμένο προσωπικό της Αστυνομίας και του Τμήματος Τελωνείων και γιατί δεν έχει ολοκληρωθεί η πρόληψη επιτόπιου προσωπικού. Έτσι η Κυπριακή Δημοκρατία θα επωμιστεί ένα τεράστιο ποσό σε υπερωρίες και θα ταλαιπωρούνται οι εργαζόμενοι. Ταυτόχρονα η ανεργία και η υποαπασχόληση πλήττει την περιοχή Τηλλυρίας.

Επίσης ο Πρόεδρος πρέπει να μας εξηγήσει γιατί «επιτρέπει» στους Τουρκοκύπριους και στον ίδιο τον Έρογλου, να αξιοποιούν την χθεσινή τελετή για να προβάλουν τα αιτήματα τους (ακόμη και τα πλέον παράλογα όπως η επέκταση της κατοχής μέσα στις Βρετανικές Βάσεις στην περιοχή Πύλας – Περγάμου) και επιλέγει να καταδικάζει μόνο τους Ελληνοκύπριους. Για να μην αναφερθώ στην αρχική θέση του Δημήτρη Χριστόφια στο αίτημα για το άνοιγμα των οδοφραγμάτων Τηλλυρίας.

Έλεος κύριε Πρόεδρε. Ολίγος σεβασμός στους ταλαιπωρούμενους ηρωικούς κατοίκους της Τηλλυρίας ήταν νομίζω το ελάχιστο που τους χρωστάμε.

Τετάρτη 13 Οκτωβρίου 2010

Επιτέλους, απόσυρση παλιών αυτοκινήτων


Μετά από πολλούς μήνες καθυστέρησης και αφού δόθηκαν πολλές υποσχέσεις στη Βουλή και το λαό, άρχισε επιτέλους η εφαρμογή του σχεδίου απόσυρσης των παλιών αυτοκινήτων.

Το Κίνημα Οικολόγων Περιβαλλοντιστών αγωνίστηκε για χρόνια για την εισαγωγή στην Κύπρο προγράμματος απόσυρσης αυτοκινήτων. Το 2007 εγκρίθηκε επιτέλους η πρόταση των Οικολόγων με ένα σχέδιο τεσσάρων φάσεων το οποίο έτυχε μεγάλης λαϊκής αποδοχής αλλά και διεθνούς αναγνώρισης. Τα δυο χρόνια που λειτούργησε το πρόγραμμα από το 2008 – 2009 εξυπηρετήθηκαν 28,000 πολίτες της Κυπριακής Δημοκρατίας. Δυστυχώς η κυβέρνηση αποφάσισε το 2010 να αναστείλει τη λειτουργία του προγράμματος.

Χρειάστηκαν νέοι αγώνες και προσπάθειες για να πειστεί ο Υπουργός Οικονομικών να επαναφέρει – έστω και κουτσουρεμένο – ένα νέο πρόγραμμα απόσυρσης παλιών αυτοκινήτων (Ιούνιος 2010) ύψους 3 εκατομμυρίων.

Αντί όμως να αρχίσει αμέσως η απόσυρση, η κυβέρνηση άφησε να διαρρεύσει πολύτιμος χρόνος, να δημιουργηθεί κύμα διαμαρτυριών και τελικά να ανακοινώσει την έναρξη ενός ακόμα περισσότερο περιορισμένου προγράμματος της τάξης των 2 εκατομμυρίων ευρώ. Σημειώνεται επίσης το γεγονός ότι στον προϋπολογισμό για το 2011 δεν υπάρχει κονδύλι για τη συνέχιση του προγράμματος. Μόνο μια συμβολική πρόνοια υπάρχει, έτσι για να μας αναγκάσει να βγούμε και πάλι στους δρόμους, ενώ είναι αμφίβολο εάν θα μπορέσουν τελικά οι δικαιούχοι να πάρουν τα λεφτά τους (αυτοί οι 1100 περίπου). Το πόσο αναγκαίο είναι αυτό το πρόγραμμα φάνηκε από την άμεση ανταπόκριση του κοινού. Σύμφωνα με δηλώσεις των αρμοδίων από την πρώτη μέρα κατατέθηκαν 900 αιτήσεις.

Η κυβέρνηση πρέπει να επαναφέρει το συνολικό αρχικό πρόγραμμα απόσυρσης των παλιών αυτοκινήτων το οποίο αντιμετώπιζε όλους τους αιτητές κατά τρόπο δίκαιο και αποτελεσματικό.

Ες γην εναλίαν, Καρπασία


«Η δική μου πατρίδα έχει μοιραστεί στα δυό, ποιό από τα δύο κομμάτια πρέπει ν’ αγαπώ».

Το γνωστό στίχο της τουρκοκύπριας ποιήτριας Νεσιέ Γιασίν μας υπενθύμισε ο Πρόεδρος του Ευρωκοινοβουλίου κ. Μπούζεκ, στην κατά γενική ομολογία αορίστου γενικού περιεχομένου ομιλία του ενώπιον της Βουλής των Αντιπροσώπων. Φρόντισε βεβαίως να σημειωθεί ότι το σχετικό ποίημα μελοποιήθηκε από τον αείμνηστο Μάριο Τόκα. Αυτό που ήθελε να μας πει ο Ευρωπαίος πολιτικός είναι ότι Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι οφείλουμε να αντιμετωπίσουμε το νησί μας ως κοινή μας πατρίδα. Άλλωστε, στην Ευρώπη υποτίθεται ότι προσπαθούν να οικοδομήσουν τη λεγόμενη ευρωπαϊκή συνείδηση μέσα από μηχανισμούς ενοποίησης. Αφού λοιπόν – καλά κακά – έχουμε ενταχθεί στο «Ευρωπαϊκό γίγνεσθαι», το οποίο χαρακτηρίζεται από μια δυναμική ενοποίησης, πώς μπορούμε να ανεχθούμε τη διαίρεση της Κύπρου;

Εμείς κ. Μπουζέκ; Εμάς ρωτάτε κύριε πρόεδρε του Κοινοβουλίου της Ενωμένης Ευρώπης; Μήπως είναι καιρός να κοιταχθείτε στον καθρέφτη και να απευθύνετε το ερώτημα στον εαυτό σας και στους παραστεκάμενους σας κυρίους και κυρίες (π.χ. του κ. Φούλε μας);

Αυτά, κι άλλα παρόμοια βασάνιζαν τη σκέψη μου, καθώς το μικρό OPEL έτρεχε στον φρεσκοασφαλτοστρωμένο δρόμο που καρατομούσε τη φύση εκεί στη βόρεια ακρογιαλιά του νησιού μας. Δίπλα μου ο Μουράτ, ο Γενικός Γραμματέας στο κόμμα Νέα Κύπρο (με ιδρυτή τον παλαίμαχο Τουρκοκύπριο πολιτικό Αλπάυ Ντουρτουράν), μου εξηγούσε πόσο εγκληματικά συμπεριφέρονται απέναντι στους ανθρώπους και το περιβάλλον οι εγκάθετοι της Άγκυρας. Ειλικρινά, διαπίστωσα ότι δεν συγκρίνεται ο βαθμός εγκληματικής αδιαφορίας που χαρακτηρίζει τις λεγόμενες αρχές του ψευδοκράτους με όλα τα στραβά και τα ανάποδα (και είναι πολλά), των κυβερνήσεων της Κυπριακής Δημοκρατίας, στα θέματα της διαχείρισης του περιβάλλοντος και στο σεβασμό της Φύσης,

Η περιβαλλοντική αποστολή μας ξεκίνησε από την περιοχή του κατεχόμενου χωριού Δαυλός στη βόρεια ακτή της Κύπρου. Εκεί διεξάγονται οδικά έργα μεγάλης έκτασης που καταστρέφουν το παράκτιο περιβάλλον, τέμνουν τη φυσική ροή των ρεμάτων και τις διόδους των όμβριων νερών, ενώ τεράστιοι όγκοι από λατομικά υλικά χρησιμοποιούνται κατά τρόπο αντιπεριβαλλοντικό. Είναι προφανές ότι το έργο πραγματοποιείται χωρίς περιβαλλοντικό σχεδιασμό και αποτελεί μια τεράστια πληγή για το περιβάλλον. Ο δρόμος αυτός κατασκευάζεται για να διευκολυνθεί στη συνέχεια η περαιτέρω παράνομη οικιστική ανάπτυξη τουριστικών καταλυμάτων (ξενοδοχεία, διαμερίσματα, επαύλεις κ.ο.κ). Στο βάθος, στην κορυφογραμμή της οροσειράς του Πενταδακτύλου ξεχωρίζει ο «βράχος του φονιά» με ευδιάκριτο το τραύμα από την εντατική λατόμευση.

Η ίδια κατάσταση επικρατεί και σε ένα καινούργιο έργο στον οδικό άξονα των κατεχόμενων χωριών Γιαλούσα – Ριζοκάρπασο. Τα κατασκευαστικά έργα γίνονται μέσα σε περιοχές προστασίας της φύσης (κρατικό δάσος), δίπλα από περιοχές ωοτοκίας των προστατευόμενων πράσινων χελώνων (chelonia mydas) και σε δάσος προστατευόμενης μεσογειακής βλάστησης (μακί).

Στην ίδια περιοχή, κατασκευάζεται μεγάλη μαρίνα και ξενοδοχείο (μεταξύ Γιαλούσας – Ριζοκαρπάσου) σε μια περιοχή φυσικής καλλονής, χωρίς μελέτη επιπτώσεων στο περιβάλλον και χωρίς καμμιά απολύτως έγνοια για την καταστροφή.

Τέλος η αποστολή μας κατέληξε στην περιοχή του Άγιου Φίλωνα και Παναγίας Αφέντρικας όπου το Αμερικάνικο Πανεπιστήμιο Κερύνειας σχεδιάζει την κατασκευή εγκαταστάσεων μέσα σε αρχαιολογικό χώρο, περιοχή προστασίας της φύσης και βιότοπο των άγριων γαϊδουριών της Καρπασίας.

Τέτοια κατασκευαστικά έργα που προωθούνται στην κατεχόμενη χερσόνησο της Καρπασίας και που στοχεύουν στην αλόγιστη και καταστροφική ανάπτυξη, χωρίς καμιά απολύτως έγνοια για το περιβάλλον, είναι καταδικαστέα.

Εμείς, δηλαδή εγώ και ο Μουράτ, θα καλέσουμε το κύριο Μπούζεκ, τον κ. Μπαρόζο, τον κ. Φούλε και κάθε κύριο Ευρωπαίο πολιτικό που κόπτεται για το περιβάλλον, να κάνουν κάτι γι’ αυτό. Εμείς, ως Κύπριοι που αγαπούμε την πατρίδα μας, «και τα δύο κομμάτια», όπως λέει η ποιήτρια Γιασίν, δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι περισσότερο αφού η πατρίδα μας έχει μοιραστεί στα δυό από τα κατοχικά στρατεύματα της Ευρωπαϊκής (κατά τους κυρίους αυτούς) Τουρκίας.

Από την Καρπασία – όπου διαψεύδονται οι πολιτικές διακηρύξεις των μεγάλων κρατών – χαιρετίσματα κύριε Μπούζεκ.